Leven op het ritme van Freek

Het leven in een camper heeft zo zijn eigen structuur en wetmatigheden. Waar ik me op dag 1 nog zorgen maakte over waar alles was gebleven, daar was op dag 2 al plaats gemaakt voor overzicht en orde. De beperkte ruimte zorgt voor een natuurlijke manier van ordening. Te beginnen bij het beperkt aantal spullen dat we mee hebben kunnen nemen. Lang voor een kledingkast staan kan niet want iedereen heeft maar 1 kastje, dus 1 stapeltje met kleding. Oké, ik vorm daar de uitzondering op want ik bezet naast 1 kastje ook nog 1 stang in de douche waarop kleding hangt. Ook het servies, speelgoed en etenswaar schikt zich qua hoeveelheid naar het volume van desbetreffende opbergplek.

De eerste dagen kwamen we er achter dat we wat dingen vergeten waren (teiltje, opstapje, handveger & blik, wasknijpers) maar na een paar dagen besefte we dat we ook zonder een aantal van die dingen kunnen. Alleen het afwasteiltje en wasknijpers zijn onderweg aangeschaft. Leuk is om te zien dat spullen waar thuis niet naar omgekeken wordt, hier ineens ontdekt worden (memory spelen is leuk en Luna blijkt er erg goed in te zijn).

Er zijn niet veel dingen die we missen maar wat missen we na 1 maand op reis zijn wel? Ikzelf denk dan gelijk aan onze katten, Roxy en Dex. 's Avonds zonder 2 pluizenbollen op de bank zitten is een stuk kaler dan met. Ik denk aan het steeds mooier wordende weer en dat dat in Nederland waarschijnlijk ook zo zal zijn. Hoe ze dan de tuin herontdekken en heerlijke zon-plekjes opzoeken om vervolgens helemaal onder het zand en stof terug naar binnen te komen.

Sacha mist helaas nog altijd school en zijn grote vriend Alex, vooral in de avond, als de vermoeidheid toeslaat.1 avond is hij vol tranen geweest door de heimwee maar over het algemeen wordt zijn gemis geuit in vragen. Vragen over wanneer we weer naar huis gaan, vragen over hoe veel nachtjes nog slapen of wanneer school weer begint. Het is lastig om dit zo te zien en te beseffen dat onze keuze om op reis te gaan niet altijd aansluit bij de behoeften van de kinderen. Het laat zien hoe Sacha het ritme en de structuur van thuis waardeert. Toch zien we gelukkig ook dat hij overdag over het algemeen geniet en bij het eten van een ijsje of een plons in een zwembad kan zeggen "dit is de mooiste dag van mijn leven!".

Ook Luna zegt school te missen maar ik vraag me af of dit bij haar opkomt door het zien van de heimwee bij Sacha. Luna vindt vaak snel haar weg op een camping en neemt vervolgens haar broer mee op sleeptouw. Zet haar bij een zwembad of strand en ze is uren zoet, spelend met de golven die "haar vriendinnen" zijn waarmee ze tikkertje speelt. Het halve strand kan mee genieten van haar enthousiaste gespring en gegil.

Geert mist niet echt iets (de meest getalenteerde reiziger onder ons) alhoewel er 's ochtends bij het opstaan soms wel verlangt wordt naar een goed bed.

De slaapplekken van de kinderen zijn in de eerste week versierd met de tekeningen die ze bij vertrek van vriendinnen hebben gekregen. Ook zitten er inmiddels de nodige raamversieringen op Freek. Van ieder land waar we doorheen rijden knutselen we een vlag en die hangen we aan de draad boven het grote zijraam. Zo krijgt Freek steeds meer een persoonlijk tintje. We zijn erg tevreden over Freek, zijn indeling en prestaties. De haperende stroomvoorziening in de eerste week bleek een kabelbreuk in het verlengsnoer te zijn. Een valselijk beschuldiging naar Freek dus. De beperkte ruimte is over het algemeen prima te doen zo lang alles maar een beetje zijn vaste plek blijft behouden. Want een rommelige woonkamer betekent tevens een rommelig uitzicht vanuit de keuken, badkamer en slaapkamers.

Ik heb inmiddels mijn Nederlandse standaard qua hygiëne los kunnen laten. Een dagelijks schone onderbroek en frequent zwembadbezoek zorgen voor voldoende geruststelling. De wasdagen blijven lastig omdat je nooit precies je was kan doen zoals je thuis gewent bent. Ik houd op zulke momenten maar voor ogen dat het er in ieder geval niet viezer op wordt.

We houden het nog wel even uit hier met zijn viertjes. Inmiddels 1 maand onderweg en vandaag komen we aan in Rome. De komende dagen dus voldoende te bezichtigen. Ik houd jullie op de hoogte!

De Spaanse kust en terug naar la France

Tijd voor een nieuwe update! De vorige keer waren we bij Valencia gebleven. Valencia heeft naast een mooie oude binnenstad ook een ultra moderne zone met verschillende kunst en cultuur gerelateerde gebouwen. We wouden iets voor de kinderen ondernemen dus keken online of we naar het Oceanografic aquarium konden gaan, het grootste aquarium van Europa, gevestigd in een van de hyper moderne gebouwen. Helaas bleken online de kaarten uitverkocht te zijn, dan maar naar het museum voor moderne kunst. Geert had op een van de futuristische gebouwen waar we langs waren gereden toen we naar de camping reden "palau de les arts" zien staan en was er vanuit gegaan dat dat dan het museum voor moderne kunst zou moeten zijn. Dus met de bus naar desbetreffende locatie gegaan om er vervolgens achter te komen dat "palau de les arts" een concertgebouw blijkt te zijn. Echter, in het gebouw naast het concertgebouw bleken we toch gewoon kaartjes te kunnen krijgen voor het Oceanografic. Dus toch terug naar plan A, het aquarium.

Net als de buitenkant van het aquarium is ook de binnenkant modern en mooi ingericht. Wel zijn de informatiebordjes veelal in het Spaans en Catalaans, in beide talen zijn we niet heel vaardig. Dan maar gewoon genieten van de mooie vissen en grote schildpadden die er te bewonderen zijn. We hebben ons er een aantal uur prima weten te vermaken. Daarna hebben we nog even door het oude gedeelte van Valencia gelopen en hebben de kathedraal van Santa Maria bewonderd.

Omdat het mooi weer is willen we gaan barbecueën maar omdat er geen plek is op de camping zelf hebben we dus een plekje toegewezen gekregen op de parkeerplaats. Nou ja, we hebben er meer dan genoeg voor moeten betalen dus dan maar bbq-en op de parkeerplaats. Vanuit langsrijdende auto's worden we soms vreemd aangekeken en men moet zich wat tussen de geparkeerde auto's en onze bbq heen manoeuvreren maar het eten smaakt er niet minder om. Daarna zijn Luna en Sacha nog even naar de grote indoor speelhal op de camping gegaan om vervolgens moe maar voldaan hun bedjes in te kruipen.

Omdat we Zuid-Spanje overslaan hoeven we na Valencia niet in een ruk door naar Barcelona maar maken we een tussenstop in Peñiscola. Een niet te grote badplaats met ook nog een mooi oud kasteel wat we kunnen bezoeken. Genoeg opties om dus een aantal dagen mee door te komen. Dit keer hebben we nog net het laatste plekje op de camping dus we besluiten deze gelijk voor 3 dagen te reserveren, voor de Paasdagen zitten wij gebakken! We gaan iedere middag naar het strand en bezoeken daarnaast dus het mooie kasteel van Papa Luna (voor Luna erg leuk om overal te zien staan).

Op Paaszondag worden er 's ochtends natuurlijk eerst paaseieren gezocht rondom de camper. De knutseleieren die oma mee heeft gegeven hebben de kinderen de afgelopen dagen mooi versierd dus die konden ook verstopt. Daarna maken we een fietstocht naar Vinaròs, een andere badplaats een kilometer of 15 verderop. Vinaròs zelf vinden we minder aantrekkelijk dan gehoopt, misschien zijn we inmiddels te veel gehecht aan ons strandje in Peñiscola. Wel is de fietstocht leuk omdat we Luna en Sacha onderweg allerlei eetbare bomen en stuiken kunnen aanwijzen (sinaasappels, mandarijnen, citroenen, vijgen, dadels, artisjokken en olijven). We besluiten niet lang in Vinaròs te blijven maar terug huiswaarts te gaan om nog een derde keer te genieten op het strand van Peñiscola. Het onverwarmde zwembad op de camping heeft inmiddels 3 zonnige dagen gehad om op te warmen dus aan het eind van deze dag besluiten we om ook daar nog even in te plonzen. We hadden een erg koud bad verwacht maar dat valt eigenlijk wel mee. Dus nog heerlijk wat baantjes kunnen trekken en tevens het strandzand van ons af kunnen spoelen.

Onze volgende stop is Barcelona waar de weersvoorspellingen ronduit slecht zijn, 2 dagen regen. Dag 1 spelen we op safe en bezoeken we het natuurwetenschappelijk museum CosmoCaixa. In de zaal waar allemaal proefjes gedaan kunnen worden vermaken we ons prima. We sluiten af met een potje memory tegen de computer en gaan als winnaars naar huis! Geen druppel regen gezien vandaag.

We hebben de eerste dag in Barcelona een openbaarvervoerticket gekocht waarmee we 2 dagen onbeperkt gebruik mogen maken van het openbaar vervoer IN Barcelona. Als we aan het eind van dag 1 de bus naar de camping buiten Barcelona pakken, geeft het stempelautomaat een rood lichtje en duidelijk piepsignaal ten teken dat deze toeristen iets niet goed doen. We beseffen dat het waarschijnlijk ligt aan de locatie van onze camping en dat dit buiten het gebied valt waarvoor onze "onbeperkt reizen in Barcelona kaartjes" geldig zijn. Maar ach, we zijn simpele toeristen en kunnen niet weten wat voor piepje of groen lampje dat automaat eigenlijk had moeten geven toch? Dus besluiten we vanaf dan naar de taxichauffeur te zwaaien met onze kaartje ten teken dat we een vervoerbewijs hebben en stoppen vanaf dan het kaartje niet meer in de automaat.

De volgende dag bezoeken we Park Güell en de Sagrada Familia. De mooiste plekjes in het park zijn bezaaid met toeristen, de Paasvakantie is hier waarschijnlijk nog niet op zijn eind. Dit haalt de rust en ontspanning uit het park waar we juist naartoe waren gekomen om te relaxen. Na het grootste gedeelte van het park te hebben gezien, besluiten we dan ook om weg te gaan en op ons gemak naar de kathedraal toe te gaan. Ook in de Sagrada Familia is het druk. We hoeven Luna en Sacha niet te waarschuwen dat ze stil moeten zijn in een kerk want de vele bezoekers zorgen voor een constant gekakel. Ondanks de bewolking vormen de kleurrijke glas in lood ramen een prachtig schouwspel. De foto's die ik maak kunnen niet vastleggen wat ik in het echt aanschouw. Dan maar gewoon goed kijken en zorgen dat deze herinnering voor altijd bij blijft.

Een van de redenen waarom we vandaag naar de Sagrada Familia gaan en niet gisteren, is omdat vanaf vandaag de torens weer open zijn en beklommen mogen worden. We hadden online 4 kaartjes gekocht, 2 volwassenen en 2 kinderen onder de 12 jaar, inclusief beklimming van 1 van de 2 torens. Na een tijdje in de rij te hebben gestaan zegt de dame met het scanapparaat tegen ons dat de toren niet beklommen mag worden door kinderen jonger dan 6 jaar. Luna krijgen we dus wel mee naar boven maar ondanks dat Sacha zich al een hele vent voelt, is zijn overtuigingskracht niet voldoende om zich voor te doen als een zesjarige. We hebben daarom de beklimming maar gelaten voor wat het was maar vinden het wel frustrerend dat hierover niks vermeld wordt bij het online kopen van kaartjes voor de toren.

Na Barcelona wou Geert graag via Andorra terug naar Frankrijk. Na een mooie bergrit komen we aan op de camping met verwarmd binnenzwembad en bubbelbad. Die middag liggen we met zijn viertjes in het water, Sacha in het bubbelbad en Luna in het zwembad en op de glijbaan. We hebben het zwembad uren voor onszelf alleen. Aangezien er verder niemand is, besluit ik na het zwemmen om er samen met de kinderen een volledige douchebeurt achteraan te plakken bij de open douches aan het zwembad. Waarom komt er dan, stipt als alle badkleding uit is gegaan, net die ene campinggast binnen om te gaan zwemmen? Toch maar onze doucheactie afgemaakt zodat we 's avonds allemaal lekker schoon gewassen in bed lagen. De volgende dag zijn we via een prachtige bergpas naar Carcassonne in Frankrijk gereden.

In Carcassonne ligt La Cité Médiévale, een prachtige middeleeuwse citadel. Vanaf de camping kunnen we er in 10 minuten naartoe fietsen via een idyllisch zandpad langs een klein beekje en mooie grote plataanbomen. Op de dag van aankomst brengen we gelijk een bezoek aan dit karakteristieke fort/vesting. Door de verschillende huisjes en steegjes waan ik me op de 'weg is weg' (Diagon Alley) uit Harry Potter. De kinderen willen ieder winkeltje in waar ridder- en prinsessenspullen worden verkocht, en dat zijn er een heleboel. Ook de volgende dag besluiten we weer naar het fort te fietsen en nog even te genieten van de speciale sfeer in de straatjes. De weersvoorspelling geeft onweer aan maar het is droog en we zijn er toch in een mum van tijd. Vanaf de buitenmuren, tussen de kantelen kijken we uit over de stad. Het begint wat te regenen en dus lopen we naar binnen, naar de winkeltjes. Nog geen 3 minuten later krijgt Carcassonne een hoosbui over zich heen van heb ik jou daar. Ik kan me enkele gigantische onweersbuien herinneren in mijn leven en deze kan ik daar vanaf nu ook bij optellen. Ongekend hoeveel hemelwater er binnen een minuut of 20 uit de lucht kan vallen! De mevrouw van het winkeltje waarin we schuilde bood ons 2 paraplu's te leen aan. Hier hebben we dankbaar gebruik van gemaakt maar wel nadat de ergste regen voorbij was, anders waren we ook met paraplu doorweekt geweest.

We zijn dus inmiddels terug in Frankrijk en vlakbij Josette en Ed (Geerts zus en zwager) die momenteel aan het 'house sitten' zijn in een huis nabij Pézenas. Vandaag hebben we op weg naar Remoulins een tussenstop gemaakt bij hen om samen te lunchen en even bij te kletsen. Hoe apart is het om elkaar in Zuid-Frankrijk te treffen! Het is leuk om te horen en zien hoe dit 'house sitting' in zijn werk gaat. Het knusse huisje waar Josette en Ed op passen heeft een prachtig uitzicht en wordt bewoond door een lieve kat. Je komt op deze manier op plekjes waar je anders nooit zou stranden. Leuk om een beetje mee te krijgen van het echte Franse leven.

Op het moment van schrijven zitten we dus in Remoulins vlakbij de Pont du Gard, een Romeins aquaduct dat later is uitgebreid tot brug. Morgen maar eens een bezoekje aan brengen maar nu is het tegen middernacht dus tijd om te gaan slapen. Ik had gehoopt wat vaker foto's te kunnen uploaden maar de WiFi is vaak niet goed genoeg om dit te doen. ik zal zo nog even kijken of ik wat kiekjes kan plaatsen en anders moeten jullie helaas wachten op een sterker WiFi signaal.

De eerste Spaanse kilometers

Ik heb de verwachtingen misschien wat hoog gelegd door twee keer kort achter elkaar een reisverslag te plaatsen. Inmiddels komen er verschillende nieuwsgierige appjes binnen van mensen die willen weten waar we zijn en hoe het gaat. Dus ik zal weer eens verslag uitbrengen.

Bij het vorige verslag waren we in Les Eyzies in de Dordogne. De prehistorische muurschilderingen die in de “Fond de Gaume” te bewonderen waren vonden wij helaas weinig indrukwekkend. Wel vonden we bovenop een heuvel, via een onverhard weggetje (sorry Freek voor de takken en hobbels) een mooie kleine boerderijcamping helemaal voor onszelf alleen. Heerlijk rustig en een weids uitzicht. Bij het inprikken van de stroom gebeurd er iet vreemds, er staat wel stroom op de contactpunten maar de apparatuur wordt niet van stroom voorzien. Een belletje met de ANWB levert geen soelaas. Dan maar op zoek naar een lokale campergarage. Geert denkt een adresje gevonden te hebben en stuurt Freek er behendig naartoe. Op het ingevoerde adres (gelukkig maar een kilometer of 20 van de camping vandaan) stond wel 1 camper maar was er verder geen hond (of monteur) te bekennen. Dus onverrichterzaken terug naar de camping gegaan alwaar Geert een openbaring krijgt en er achter komt dat er wat speling zit op het contactpunt voor de stroom buiten. Vanaf nu hebben we dus een nieuwe installatietechniek ontwikkeld bij iedere volgende campingstop: Geert wriemelt buiten wat aan het contactpunt terwijl ik binnen een stuk of 10 keer ja of nee zeg ten teken van het wel of niet goed aansluiten van het contact. Als de stekker eenmaal goed ingeplugd is dan blijft de stroom het gelukkig prima doen. Oke Freek, als dit je enige schoonheidsfoutje is dan nemen we dat graag voor lief.

Na de grotten zijn we verder doorgereden naar het zuiden, naar St. Jean de Luz, net voor de grens met Spanje. We staan op een camping vlakbij de zee. Dus ’s avonds in bed hoor je de golven richting het strand rollen en met wat hardere wind stuift er een nevel van zeewater over de camping heen. Er is geen schelpje te vinden op het strand maar wel heel mooi gekleurde en geaderde stenen. Dus terwijl Geert met de kinderen een plons in het zwembad neemt, maak ik een mooie wandeling over het strand en kom ik 3 kilo aan stenen zwaarder terug op de camper. Ineke: ze reizen nog even met ons mee voor ze jou kant op komen!

Sacha heeft de afgelopen nachten een bloedneus gehad, eerst in zijn eigen bed en daarna in ons bed. Met al dat bevuilde beddengoed ligt mijn vooraf bedachte was-schema nu al overboord. Dus op deze camping wordt een eerste wasje gedaan. Ook maken we het ons makkelijk door ’s avonds te gaan uit eten bij het eettentje naast de camping. We kunnen geen wijs uit de Baskische menukaart dus wijzen op de gok iets aan wat gelukkig lekker blijkt te smaken. De stad bekijken we op de fiets. Geert had op het plattegrondje een fort zien liggen aan de andere kant van de stad. Eenmaal daar aangekomen blijkt het fort dicht te zijn, dan maar het eerste zandkasteel van deze reis maken. Zon, zee, zand, meer heb je eigenlijk niet nodig voor een perfecte vakantiedag. Na al die kilometers rijden is het kijken naar Geert en de kinders die aan het ‘bouwen’ zijn een heerlijk geluksmomentje.

We rijden vervolgens verder naar San Sebastián, net over de grens in Spanje. Ook deze stad bezoeken we op de fiets. We bekijken een mooie kerk en stranden, net zoals in St. Jean de Luz, bij de boulevard en het strand. Het is een graad of 18 met een flinke bries maar wel zonnig. Wat ons betreft nog iets te koud om echt de zee in te gaan maar tijdens het spelen op het strand komen er meerdere dames langs lopen voor een frisse duik in zee. Ook een man en enkele jongens wagen een plons. Deze laatsten lijken niet vanuit persoonlijke behoefte een baantje te gaan zwemmen maar voeren de heldendaad vooral uit onder de aanmoedigingen van leeftijdsgenoten. Wij genieten liever nog even vanaf het strand.

Na San Sebastián ruilen we het strand in voor een museum. Niet zomaar een museum maar het Guggenheim museum in Bilbao. Op deze zonnige dag fonkelt het aparte gebouw ons al van verre tegemoet, een kunstwerk op zich. Op de begane grond staan meerdere stalen sculpturen van Richard Serra. Wie ooit in het Voorlinde museum is geweest zal de stellages wel herkennen als je ze Googled. Het zijn ideale kinderkunstwerken waar Luna en Sacha heerlijk in en omheen konden rennen zonder dat wij bang hoefde te zijn dat ze iets kapot maakte. De wisselende collectie bestond uit een verzameling klassieke auto’s. We vonden het wat dubieus of auto’s thuis horen in een kunstmuseum maar uiteindelijk was dit wel het meest indrukwekkende wat we gezien hebben.

Een vriend van Geert wees ons op Picos de Europa, een bergketen in het noorden van Spanje. Stond niet op onze planning maar na een aantal steden te hebben bezocht lokt de natuur, dus we besluiten onze planning om te gooien en die kant op te gaan. De camping ligt prachtig omringd door bergen en is heerlijk rustig maar met genoeg speelgelegenheid voor de kinderen. ’s Ochtends komen we er achter dat het Palmzondag is en dus zijn alle supermarkten dicht. We ontbijten met crackers en een stukje brood van gisteren en kopen bij het tankstation een pak chocoladecornflakes voor de lunch.

In Fuente Dé gaan we met de kabelbaan omhoog naar 1823 meter hoogte. Daar genieten we van het mooie uitzicht over de bergketen. Ook maken we een korte wandeling. Luna, Sacha en ik zijn nog niet helemaal opgeknapt van hetgeen we onder de leden hadden (geen Corona, heb mezelf getest). De koude lucht hier op de berg prikkelt onze longen en Luna en Sacha hoesten ongegeneerd alsof er geen Corona meer bestaat. Sorry mede kabelbaan-gebruikers.

Na zo’n 150 bochten verlaten we dit mooie gebied en zetten koers naar Madrid. We overnachten in Burgos waar ik tussen 24.00u en 4.00u wakker lig van de kerkklokken die ieder halfuur luiden. Het is hier Semana Santa, de week voorafgaand aan Pasen. Tijdens deze heilige week worden er op veel plaatsen processies gehouden. Aan de kerkklokken te horen dus ook in Burgos. De plaats zelf bezoeken we verder niet, er moeten keuzes gemaakt worden en dus gaan we door naar Madrid. Het enige wat we wel bezocht hebben in Burgos is het restaurant op de camping (want Palmzondag dus geen inkopen kunnen doen voor het avondeten).

De aardige bejegening vanuit de eigenaar, ober en tevens kok van het etablissement compenseert het weinig sfeervolle tl-licht en de niet al te comfortabele plastic stoelen. Als vegetariër was de menukaart een uitdaging. Wel geteld geen gerecht was vis en vleesloos. Ach, voor deze charmante kok zal ik mijn principes een keer laten varen. Ik besluit voor de paella te gaan. We zijn immers in Spanje! Als Geert en ik even later ons bord paella geserveerd krijgen dan worden we beiden aangekeken door 2 grote langoustine’s die bovenop een bord liggen dat vol ligt met gamba’s, mosselen, calamares en schelpen waarvan ik de naam niet weet. Op het moment van serveren besef ik de fout die ik heb gemaakt bij mijn bestelling, paella!!! Ik kies uiteraard het gerecht waarbij de dieren in tact geserveerd worden en je zelf mag gaan spelen met je eten. De eerste happen verwijt ik het mezelf dat ik me dit heb aangedaan. Maar dan bedank ik de diertjes dat ik ze mag opeten en dat de smaak wel lekker is. Met een slokje wijn erbij geniet ik uiteindelijk best van het dierenleed dat op mijn bord ligt.

Luna en Sacha houden deze vakantie ook het liefst vast aan hun eet-principes: alles is lekker als het maar aardappels vlees en groente is zoals dat thuis wordt klaargemaakt. Zelfs de aardappels die we uit Nederland hebben meegenomen worden van commentaar voorzien zodra ze in het buitenland zijn klaargemaakt. Toen ik hun borden zag, geëtaleerd met allerlei verschillende onherkenbare liflafjes, had ik me er al bij neergelegd dat ze niks zouden gaan eten. Het tegenovergestelde bleek echter de waarheid te zijn. Beide hebben van alle verschillende vleesjes gegeten, zelfs het zwarte hompje rijst met gehakt (en ik gok spek) is geproefd en niet uitgespuugd. Zouden ze misschien uitgehongerd zijn geweest?

Voor zover ons diner in Burgos, door naar Madrid. De camping ligt iets buiten Madrid. Met de taxi en trein komen we aan in hartje centrum. In verband met Semana Santa is het erg druk en zijn de wachtrijen voor musea en het koninklijk paleis heel lang. We besluiten om gewoon lekker door de stad heen te struinen en verder nergens naar binnen te gaan. Madrid staat vol met prachtige oude gebouwen en pleinen dus genoeg te bezichtigen. Met de tips van mijn collega vinden we al snel de mooie pleinen en lekkere eetgelegenheden (Mercado de San Miguel). We sluiten de dag af met een lekker glaasje wijn en verschillende tapas in een sfeervol tapasrestaurant.

De eerste week hebben we al veel kilometers gemaakt en verschillende plaatsen bezocht maar we merken dat we andere keuzes willen maken. Die lange reisdagen loslaten en tot rust komen, met onze voeten in het zand met een zonnetje erbij. We beseffen dat verder afzakken naar het zuiden (Cordoba, Sevilla, Granada/Alhambra) ons nog heel veel mooie bezienswaardigheden zou kunnen opleveren maar ook voor een enorm strak reisschema zou zorgen want de overtocht van Italië naar Griekenland over 5 weken staat al vast. Vervolgens bleek het Alhambra, wat op nummer 1 op onze bucket-list stond, ineens uitverkocht te zijn tot volgende week vrijdag. Dit maakte de keuze iets makkelijker. We laten Zuid-Spanje voor nu aan ons voorbij gaan en rijden richting Valencia en de kust. Dus daar zitten we nu, een dure overnachting op de parkeerplaats van een groot campingresort omdat met Semana Santa de meeste campings helemaal vol geboekt zijn. In verband met de regen zijn we gisteren niet verder gekomen dan het overdekte speelparadijs maar vandaag hebben we met prachtig weer het mooie aquarium in Valencia bezocht (grootste van Europa). Daarna nog even de stad in geweest en de kathedraal bezocht maar we hadden al veel gelopen dus gaan morgen terug om de rest van de stad te bekijken. De komende week zullen we nog in Spanje rondtrekken waarna we de oversteek naar Italië zullen gaan maken. Maar eerst nog even hier genieten!

School-statistieken

Land waar we nu zitten: Spanje

Hallo in het Spaans: hola

Bucketlist score: 11

Stokbrood gegeten in Frankrijk

Croissant gegeten in Frankrijk

Foto gemaakt van de Eiffeltoren

Een ijsje met 3 verschillende bolletjes gegeten

Gaan schommelen

Grapje uitgehaald met mama en mama

Zandkasteel gemaakt

Waterval bezocht

Voeten ingegraven op het strand

Family movie night gehouden (Surf’s up gekeken)

Beeldbellen met oma

De ziekenboeg

De buikpijn van Luna bleek helaas iets meer te zijn dan het gevolg van wat te veel eten. Met het eerste avondeten in de camper heeft ze niks op om vervolgens met rode wangen haar bed in te kruipen. Tijdens het schrijven van het vorige reisverslag hoor ik hoe er driftig op een duim gezogen wordt. Het mag helaas niet baten, om 3.00u begint Luna te huilen waarna ik een klaar wakker meisje aantref in bed, badend in het zweet van de koorts. Ze had nog altijd niet geslapen. Tussen mama en papa in kruipen in een alkoof is erg lastig, dan maar bij Luna in bed erbij. Ik hoor het mezelf zeggen en op dat moment bekruipt me een "hoepel-angst". Voor niet- ingewijde onder ons: de angst om ergens in te stappen waar je lichaam niet in pas. Het stapelbed waar de kinderen in liggen is op het breedste stuk (ik herhaal: het breedste stuk!) 70 cm. Halverwege zit er een knik in en wordt het matras nog zo'n 10 cm smaller. Voor een 6 jarige een prima slaapplek maar nu moest mama via het trapje (want zieke kinderen liggen nooit makkelijk beneden) op dat strookje matras gaan liggen waar ook nog een kind op haar rug lag (dus breed) ziek te zijn. Maar het is me gelukt om mezelf naast dat kleine kacheltje te wurmen! Arme Luna, wat ben je aandoenlijk als je zo ziek bent en wat zou ik graag in jou plaats ziek willen zijn. Beide nauwelijks geslapen en na een plasachtie een uur later op het briljante idee gekomen om niet met z'n tweetjes in het smalste bed te gaan liggen maar Luna naast papa te leggen en zelf in het stapelbed te gaan liggen. Ik wist immers dat het paste! Dat bleek een betere zet te zijn. Toch nog beide wat uurtjes kunnen slapen.

s'Ochtends wordt Luna wakker met nog altijd vuurrode wangen van de koorts. Met het drinken van een slokje sap schiet haar tand (die al maanden los zit maar er niet uit gehaald mag worden) dwars. Dit geeft Luna net het zetje om hem er uit te laten halen. Door mama natuurlijk want papa vindt dit soort klusjes eng... Of het nu kwam door het drinken of de spanning van de losse tand dat weet ik niet maar enkele ogenblikken later komt alle sap inclusief een beetje bloed van de verwijderde tand er weer uit.

Conclusie: de dag rustig opgestart in afwachting van hoe Luna zou opknappen. Het overgeven en de verlossing van de tand (en de pcm) lijkt haar goed te doen want rond 11u wil ze Parijs wel in. Tegen 12u bleken er niet meer ieder halfuur pendelbussen vanaf de camping te rijden dus hopla, op de fiets richting tour Eifel! We hadden de toren al in het vizier toen we net 5 minuten van de camping af waren maar er daadwerkelijk komen bleek nog een hele onderneming. Eerst kwamen we langs een druk hippisch evenement, vervolgens bleek er een marathon gelopen te worden in Parijs. Al aanmoedigend hebben we een heel stuk naast de hardlopers mee gefietst. Even was ik bang dat de finish onder de Eiffeltoren zou zijn maar het eindpunt bleek de Arc de Triomphe te zijn. Daar onze bammetjes op gegeten en daarna door naar onze eindbestemming. We zijn er gekomen, nadat we met onze fietsen een heleboel trappen af zijn gereden. Aangezien Luna vanochtend nog goed ziek was hebben we voor de makkelijke weg gekozen: met de lift omhoog. Het was een ideale dag om de Eiffeltoren te bezoeken, overwegend helder met her en der een wolkje. Wel een koude harde wind!

Waar we op de heenweg de rotonde om de Arc de Triomphe nog te voet zijn over gestoken (die mega drukke honderdbaans dodemans rotonde) zijn we op de terugweg gewoon 'met het verkeer mee' het ding zo'n driekwart rond geFIETST. "Je moet gewoon oogcontact maken met de automobilisten om voorrang te krijgen", was Geert zijn theorie. Dus ik ben hem blindelings gevolgd en heb het wonder boven wonder overleefd.

s'Avonds wou Sacha graag een keer in het bovenste stapelbed slapen. Prima vent, is alleen maar makkelijk als ik er vannacht weer uit zou moeten voor Luna. Maar dit keer sliep Luna als een roos. Nu was het Sacha's beurt om midden in de nacht wakker te worden met flinke hoofdpijn. Niet nog een nacht nauwelijks slapen dacht ik. Dus maar gelijk aan de slag met pcm. Ik heb een heel doosje mee met dure smel- tabletten met bessensmaak. Gekocht nadat Sacha die in het ziekenhuis had gekregen toen hij zijn arm had gebroken. Fijn voor de kinderen dacht ik toen nog. Dus ik geef er 1 aan Sacha waarop hij zegt het pilletje vies te vinden. Ik weet niet of het de associatie was met het ziekenhuis of de vieze smaak maar nog geen 30 seconden later komt de hele boel eruit zetten. Weer de ellende vanaf dat bovenste onbereikbare stapelbed! De schade bleek vrij beperkt. Dus na een nachtelijke dweilbeurt (sorry Freek je moet het wel ontgelden deze eerste dagen) hebben we Sacha maar bij Geert in de alkoof gelegd, werkte bij Luna uiteindelijk ook goed.

Vandaag zijn we dus met 1 ziek kind en 1 herstellend kind op pad gegaan. Er stond gelukkig niet veel op de planning, enkel "veel kilometers maken richting het zuiden". Sacha heeft onderweg een paar keer lekker kunnen slapen. Hopelijk voelt hij zich morgen al wat beter. We zijn aan het eind van de dag aanbeland in Les Eyzies in de Dordogne op een idyllisch klein camperplaatsje aan de voet van een mooie rotspartij. Morgen hopen we hier de grotten van Lascaux te bezoeken (grottes de font de gaumes). Nu maar hopen dat er verder niemand ziek wordt...

Momenteel staan we op een plekje zonder wifi dus het uploaden van foto's moet nog even wachten. Jullie houden de kiekjes bij dit reisverslag dus nog tegoed!

Klaar voor de start... af!

Donderdag 31 mei, mijn (voorlopig) laatste werkdag is aangebroken. Met een hoofd vol vakantie probeer ik mij nog enigszins productief in te zetten op de zaak. Het afscheid van cliënten voelt anders. Niet het afronden van een behandeling maar het begin van mijn reis bepaalt dit keer het afscheidsmoment. Halverwege de dag word ik door mijn collega’s getrakteerd op creatieve afscheidscadeaus. Wat werk ik toch in een prachtig team en wat voelt het fijn maar ook moeilijk om dit warme nest voor even los te gaan laten. Eenmaal thuis zoek ik de nummers van de ‘vakantie-playlist’ op en lees ik de persoonlijke berichten van alle collega’s. Het is een vreemd mechanisme om zo veel verbondenheid te voelen door weg te gaan, het ontroerd me. Nogmaals bedankt lieve collega’s!

De lieve attenties blijven die donderdag, vrijdag en zaterdag binnen druppelen. Tekeningen en cadeautjes van vriendinnetjes en de buren, een ‘reiszakje’ met cadeautjes van de aller liefste oppas en een persoonlijk reis doe-boek van school. Met ieder kaartje of berichtje dat binnenkomt groeit het gevoel dat we iets heel speciaals gaan beleven met elkaar.

Vrijdagmiddag heeft ook Geert zijn laatste werkdag erop zitten. Die avond hebben we met familieleden een laatste etentje bij ons thuis. Iedereen heeft een lekker hapje meegenomen en de kinderen worden door hun tante, opa en oma verwent met mooie cadeaus. Gezellig en fijn om (bijna) iedereen nog even te hebben gezien. Nadat al het bezoek is vertrokken probeer ik het een en ander in te pakken maar mijn hoofd zit te vol. Ik besluit de wekker te zetten in de hoop dat ik morgenochtend de spullen zo bij elkaar heb gezocht.

Onze eerste reisdag breekt al vroeg aan doordat Luna met buikpijn bij ons in bed kruipt. Gisteren te veel gesnoept van al het lekkers dat was meegebracht of is het iets anders? We staan op waarna ik me verbaas over hoe a-systematisch mijn inpaktechniek is maar na een paar uur rondrennen in huis denk ik het hoog nodige en waarschijnlijk ook het zeer overbodige allemaal we gepakt te hebben. Zo lief als hij is klaagt Geert niet over mijn dubieuze methode maar voert hij lijdzaam mijn hoopjes spullen af naar Freek. Ik heb geen flauw idee waar Geert alles neer heeft gelegd maar ik heb 3 maanden om het te vinden dus laat die controle voor nu even los.

Iets na 10.00u is het moment daar, riemen vast en gaan! We worden uitgezwaaid door de overburen en nog voordat we de straat uit zijn krijg ik een berichtje van de buurvrouw dat zij nog een knutsel en cadeautje hadden willen geven. Na 3 minuten zijn we dus weer terug thuis om ook deze leuke attenties in ontvangst te nemen. Nog even een lieve knuffel van mijn grote kleine held buurjongetje Bas en dan begint onze grote reis echt. Bij het tankstation in Etten-Leur vraagt Sacha of we al in Duitsland zijn…

Deze koude maar zon overgoten dag zetten we koers richting Parijs, dus helaas Sacha geen Duitsland in zicht. Freek is al een “ouwe dibbes” dus we gaan met gepaste snelheid richting het zuiden. De kinderen vermaken zich erg goed achterin. Onderweg vertel ik ze door welke landen we vandaag rijden, er kunnen er al 3 ingekleurd worden op de poster van Europa. Tegen het einde van de middag rijden we de camping op die juffrouw Karin ons had getipt. Het is buiten nog erg fris en Luna’s buikpijn komt tegen de avond weer opzetten dus we hebben niet veel van de camping gezien. Kinderen voor een filmpje, mama koken en daarna klaarmaken voor de eerste nacht in onze camper. We hebben hem in de verte al zien staan, de Eiffeltoren. Morgen maar eens in het echt gaan bekijken!

School-statistieken

Landen waar we doorheen zijn gereden: Nederland, België, Frankrijk

Hallo in het Frans: salut

Bucketlist score: 0

What's in a name?

Welkom op ons reislog!

Hallo en welkom op ons reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens onze camperreis door Europa. Vanaf begin april zal je hier regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over onszelf en de reis die we gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Marieke, Geert

Luna & Sacha