Ik heb de verwachtingen misschien wat hoog gelegd door twee keer kort achter elkaar een reisverslag te plaatsen. Inmiddels komen er verschillende nieuwsgierige appjes binnen van mensen die willen weten waar we zijn en hoe het gaat. Dus ik zal weer eens verslag uitbrengen.

Bij het vorige verslag waren we in Les Eyzies in de Dordogne. De prehistorische muurschilderingen die in de “Fond de Gaume” te bewonderen waren vonden wij helaas weinig indrukwekkend. Wel vonden we bovenop een heuvel, via een onverhard weggetje (sorry Freek voor de takken en hobbels) een mooie kleine boerderijcamping helemaal voor onszelf alleen. Heerlijk rustig en een weids uitzicht. Bij het inprikken van de stroom gebeurd er iet vreemds, er staat wel stroom op de contactpunten maar de apparatuur wordt niet van stroom voorzien. Een belletje met de ANWB levert geen soelaas. Dan maar op zoek naar een lokale campergarage. Geert denkt een adresje gevonden te hebben en stuurt Freek er behendig naartoe. Op het ingevoerde adres (gelukkig maar een kilometer of 20 van de camping vandaan) stond wel 1 camper maar was er verder geen hond (of monteur) te bekennen. Dus onverrichterzaken terug naar de camping gegaan alwaar Geert een openbaring krijgt en er achter komt dat er wat speling zit op het contactpunt voor de stroom buiten. Vanaf nu hebben we dus een nieuwe installatietechniek ontwikkeld bij iedere volgende campingstop: Geert wriemelt buiten wat aan het contactpunt terwijl ik binnen een stuk of 10 keer ja of nee zeg ten teken van het wel of niet goed aansluiten van het contact. Als de stekker eenmaal goed ingeplugd is dan blijft de stroom het gelukkig prima doen. Oke Freek, als dit je enige schoonheidsfoutje is dan nemen we dat graag voor lief.

Na de grotten zijn we verder doorgereden naar het zuiden, naar St. Jean de Luz, net voor de grens met Spanje. We staan op een camping vlakbij de zee. Dus ’s avonds in bed hoor je de golven richting het strand rollen en met wat hardere wind stuift er een nevel van zeewater over de camping heen. Er is geen schelpje te vinden op het strand maar wel heel mooi gekleurde en geaderde stenen. Dus terwijl Geert met de kinderen een plons in het zwembad neemt, maak ik een mooie wandeling over het strand en kom ik 3 kilo aan stenen zwaarder terug op de camper. Ineke: ze reizen nog even met ons mee voor ze jou kant op komen!

Sacha heeft de afgelopen nachten een bloedneus gehad, eerst in zijn eigen bed en daarna in ons bed. Met al dat bevuilde beddengoed ligt mijn vooraf bedachte was-schema nu al overboord. Dus op deze camping wordt een eerste wasje gedaan. Ook maken we het ons makkelijk door ’s avonds te gaan uit eten bij het eettentje naast de camping. We kunnen geen wijs uit de Baskische menukaart dus wijzen op de gok iets aan wat gelukkig lekker blijkt te smaken. De stad bekijken we op de fiets. Geert had op het plattegrondje een fort zien liggen aan de andere kant van de stad. Eenmaal daar aangekomen blijkt het fort dicht te zijn, dan maar het eerste zandkasteel van deze reis maken. Zon, zee, zand, meer heb je eigenlijk niet nodig voor een perfecte vakantiedag. Na al die kilometers rijden is het kijken naar Geert en de kinders die aan het ‘bouwen’ zijn een heerlijk geluksmomentje.

We rijden vervolgens verder naar San Sebastián, net over de grens in Spanje. Ook deze stad bezoeken we op de fiets. We bekijken een mooie kerk en stranden, net zoals in St. Jean de Luz, bij de boulevard en het strand. Het is een graad of 18 met een flinke bries maar wel zonnig. Wat ons betreft nog iets te koud om echt de zee in te gaan maar tijdens het spelen op het strand komen er meerdere dames langs lopen voor een frisse duik in zee. Ook een man en enkele jongens wagen een plons. Deze laatsten lijken niet vanuit persoonlijke behoefte een baantje te gaan zwemmen maar voeren de heldendaad vooral uit onder de aanmoedigingen van leeftijdsgenoten. Wij genieten liever nog even vanaf het strand.

Na San Sebastián ruilen we het strand in voor een museum. Niet zomaar een museum maar het Guggenheim museum in Bilbao. Op deze zonnige dag fonkelt het aparte gebouw ons al van verre tegemoet, een kunstwerk op zich. Op de begane grond staan meerdere stalen sculpturen van Richard Serra. Wie ooit in het Voorlinde museum is geweest zal de stellages wel herkennen als je ze Googled. Het zijn ideale kinderkunstwerken waar Luna en Sacha heerlijk in en omheen konden rennen zonder dat wij bang hoefde te zijn dat ze iets kapot maakte. De wisselende collectie bestond uit een verzameling klassieke auto’s. We vonden het wat dubieus of auto’s thuis horen in een kunstmuseum maar uiteindelijk was dit wel het meest indrukwekkende wat we gezien hebben.

Een vriend van Geert wees ons op Picos de Europa, een bergketen in het noorden van Spanje. Stond niet op onze planning maar na een aantal steden te hebben bezocht lokt de natuur, dus we besluiten onze planning om te gooien en die kant op te gaan. De camping ligt prachtig omringd door bergen en is heerlijk rustig maar met genoeg speelgelegenheid voor de kinderen. ’s Ochtends komen we er achter dat het Palmzondag is en dus zijn alle supermarkten dicht. We ontbijten met crackers en een stukje brood van gisteren en kopen bij het tankstation een pak chocoladecornflakes voor de lunch.

In Fuente Dé gaan we met de kabelbaan omhoog naar 1823 meter hoogte. Daar genieten we van het mooie uitzicht over de bergketen. Ook maken we een korte wandeling. Luna, Sacha en ik zijn nog niet helemaal opgeknapt van hetgeen we onder de leden hadden (geen Corona, heb mezelf getest). De koude lucht hier op de berg prikkelt onze longen en Luna en Sacha hoesten ongegeneerd alsof er geen Corona meer bestaat. Sorry mede kabelbaan-gebruikers.

Na zo’n 150 bochten verlaten we dit mooie gebied en zetten koers naar Madrid. We overnachten in Burgos waar ik tussen 24.00u en 4.00u wakker lig van de kerkklokken die ieder halfuur luiden. Het is hier Semana Santa, de week voorafgaand aan Pasen. Tijdens deze heilige week worden er op veel plaatsen processies gehouden. Aan de kerkklokken te horen dus ook in Burgos. De plaats zelf bezoeken we verder niet, er moeten keuzes gemaakt worden en dus gaan we door naar Madrid. Het enige wat we wel bezocht hebben in Burgos is het restaurant op de camping (want Palmzondag dus geen inkopen kunnen doen voor het avondeten).

De aardige bejegening vanuit de eigenaar, ober en tevens kok van het etablissement compenseert het weinig sfeervolle tl-licht en de niet al te comfortabele plastic stoelen. Als vegetariër was de menukaart een uitdaging. Wel geteld geen gerecht was vis en vleesloos. Ach, voor deze charmante kok zal ik mijn principes een keer laten varen. Ik besluit voor de paella te gaan. We zijn immers in Spanje! Als Geert en ik even later ons bord paella geserveerd krijgen dan worden we beiden aangekeken door 2 grote langoustine’s die bovenop een bord liggen dat vol ligt met gamba’s, mosselen, calamares en schelpen waarvan ik de naam niet weet. Op het moment van serveren besef ik de fout die ik heb gemaakt bij mijn bestelling, paella!!! Ik kies uiteraard het gerecht waarbij de dieren in tact geserveerd worden en je zelf mag gaan spelen met je eten. De eerste happen verwijt ik het mezelf dat ik me dit heb aangedaan. Maar dan bedank ik de diertjes dat ik ze mag opeten en dat de smaak wel lekker is. Met een slokje wijn erbij geniet ik uiteindelijk best van het dierenleed dat op mijn bord ligt.

Luna en Sacha houden deze vakantie ook het liefst vast aan hun eet-principes: alles is lekker als het maar aardappels vlees en groente is zoals dat thuis wordt klaargemaakt. Zelfs de aardappels die we uit Nederland hebben meegenomen worden van commentaar voorzien zodra ze in het buitenland zijn klaargemaakt. Toen ik hun borden zag, geëtaleerd met allerlei verschillende onherkenbare liflafjes, had ik me er al bij neergelegd dat ze niks zouden gaan eten. Het tegenovergestelde bleek echter de waarheid te zijn. Beide hebben van alle verschillende vleesjes gegeten, zelfs het zwarte hompje rijst met gehakt (en ik gok spek) is geproefd en niet uitgespuugd. Zouden ze misschien uitgehongerd zijn geweest?

Voor zover ons diner in Burgos, door naar Madrid. De camping ligt iets buiten Madrid. Met de taxi en trein komen we aan in hartje centrum. In verband met Semana Santa is het erg druk en zijn de wachtrijen voor musea en het koninklijk paleis heel lang. We besluiten om gewoon lekker door de stad heen te struinen en verder nergens naar binnen te gaan. Madrid staat vol met prachtige oude gebouwen en pleinen dus genoeg te bezichtigen. Met de tips van mijn collega vinden we al snel de mooie pleinen en lekkere eetgelegenheden (Mercado de San Miguel). We sluiten de dag af met een lekker glaasje wijn en verschillende tapas in een sfeervol tapasrestaurant.

De eerste week hebben we al veel kilometers gemaakt en verschillende plaatsen bezocht maar we merken dat we andere keuzes willen maken. Die lange reisdagen loslaten en tot rust komen, met onze voeten in het zand met een zonnetje erbij. We beseffen dat verder afzakken naar het zuiden (Cordoba, Sevilla, Granada/Alhambra) ons nog heel veel mooie bezienswaardigheden zou kunnen opleveren maar ook voor een enorm strak reisschema zou zorgen want de overtocht van Italië naar Griekenland over 5 weken staat al vast. Vervolgens bleek het Alhambra, wat op nummer 1 op onze bucket-list stond, ineens uitverkocht te zijn tot volgende week vrijdag. Dit maakte de keuze iets makkelijker. We laten Zuid-Spanje voor nu aan ons voorbij gaan en rijden richting Valencia en de kust. Dus daar zitten we nu, een dure overnachting op de parkeerplaats van een groot campingresort omdat met Semana Santa de meeste campings helemaal vol geboekt zijn. In verband met de regen zijn we gisteren niet verder gekomen dan het overdekte speelparadijs maar vandaag hebben we met prachtig weer het mooie aquarium in Valencia bezocht (grootste van Europa). Daarna nog even de stad in geweest en de kathedraal bezocht maar we hadden al veel gelopen dus gaan morgen terug om de rest van de stad te bekijken. De komende week zullen we nog in Spanje rondtrekken waarna we de oversteek naar Italië zullen gaan maken. Maar eerst nog even hier genieten!

School-statistieken

Land waar we nu zitten: Spanje

Hallo in het Spaans: hola

Bucketlist score: 11

Stokbrood gegeten in Frankrijk

Croissant gegeten in Frankrijk

Foto gemaakt van de Eiffeltoren

Een ijsje met 3 verschillende bolletjes gegeten

Gaan schommelen

Grapje uitgehaald met mama en mama

Zandkasteel gemaakt

Waterval bezocht

Voeten ingegraven op het strand

Family movie night gehouden (Surf’s up gekeken)

Beeldbellen met oma