Jullie zijn regelmatig in gedachten bij ons ondanks dat het soms veel moeite kost om dit te laten blijken. In Frankrijk zijn de eerste ansichtkaarten gekocht en versierd. Deze willen we in Italië op de post doen maar dat blijkt een behoorlijk complexe onderneming te zijn. Ansichtkaarten worden overal verkocht maar postzegels (ofwel "francobolli" in het Italiaans) zijn minder algemeen verkrijgbaar. Niet bij supermarkten in ieder geval en ook niet bij lectuurkraampjes waar ze de ansichtkaarten verkopen. De officiële "Poste Italiane" kantoren leken ons de aangewezen postzegel-verkooppunten. Met een logo ala Zeeman (fel geel met blauwe letters) vallen de kantoren goed op maar.... de meeste zijn dicht als wij ze zien. In Napels vonden we (met aanwijzingen van een gendarmerie- agent) een postkantoortje dat nog open was! Buiten staan mensen te wachten dus ik sluit daar ook maar bij aan. Eenmaal binnen blijkt daar een console te staan waarop een nummertje getrokken moet worden. Naar eer en geweten selecteer ik de in het Italiaans aangegeven opties en krijg zowaar een nummer uit het apparaat; K004. Op het bord waar de nummers vermeld staan die in behandeling zijn zie ik alleen A-nummers staan. Alleen buitenlanders zullen hier hun postzegels halen denk ik. Na 10 minuten besluiten de dames dat hun middagpauze ingaat en geven non-verbaal duidelijk aan dat er geen klanten meer geholpen zullen gaan worden. Hier houdt een pauze geen halfuur in maar kan makkelijk een middag in beslag nemen. Ik weiger daarom zomaar het postkantoor te verlaten en stel toch nog even mijn francobollo vraag. Postzegels blijken ze in dit postkantoor niet te hebben, wel in een ander filiaal maar dat is vandaag dicht. We worden naar een tabakszaak verwezen. Na 5 tabakwinkels zonder postzegels geven we de zoektocht maar weer op voor vandaag. In gedachten zijn er echt al vele kaartjes verstuurd maar het fysieke kaartje moeten jullie nog even tegoed houden.

Ook beeldbellen gaat wisselend. We hebben de afgelopen week in Sorrento op een camping gestaan met veel hoogteverschil en slechte WiFi. Op de plek waar onze camper stond (helemaal onderaan op de camping) waren we bijna helemaal afgesloten van de digitale wereld. Een tekstbericht kwam nog wel binnen maar 1 foto versturen lukt niet, laat staan een hele website openen.

Uitgerekend op deze locatie laten we Sacha en Luna beeldbellen met hun klassen. Vooraf regelen we betaalde WiFi die op het 'moment suprême' niet werkt. Gelukkig had ik 1 plekje ontdekt, bij het hoger gelegen restaurant op de camping, waar ik met mijn telefoon wel wat bereik heb. Voor niks WiFi aangeschaft, geen groot beeldscherm van de laptop maar ook via de telefoon was het even leuk om alle kinderen en juffen te zien. Wij konden de kinderen en hun vragen goed verstaan, helaas waren Luna en Sacha niet zo goed hoorbaar. Wel hebben ze hun geoden kunnen laten zien die ze gisteren hebben gekocht nadat ze helemaal zelf de Vesuvius vulkaan op zijn geklomen. Ook hoorde we de liedjes en de zingende kinderen goed en hebben Luna en Sacha met hen mee gezongen. Heel apart om dit zo samen te doen. Vooraf gaf Sacha aan dat hij de kinderen en zijn juffen heeeel lief vindt (en met hartjes de lucht in stijgt) en aan zijn koppie te zien was hij erg onder de indruk van dit contact.

Dus nog even voor de klas een update. Als het goed is hebben jullie nu 5 landen ingekleurd: Nederland, Frankrijk, Spanje, Andorra (staat dat landje op jullie kaart?) en Italië. Aankomende zondag nemen we de boot naar Griekenland. Dus als jullie maandag weer op school komen dan zijn we net die ochtend aangekomen in Patras in Griekenland. In Italië spreken ze geen Nederlands maar Italiaans. Luna en Sacha kennen al wat Italiaanse woordjes.
Doei = ciao
Tot ziens (tot we elkaar weer ontmoeten) = arrivederci
Goedemorgen = bon dia
Zwembad = piscina
Ijsje = gelato
Pizza salami = pizza salame

We hebben ook weer wat meer dingen van de bucketlist gedaan:
- meerdere bommetjes gemaakt in zwembaden
- pizza gegeten in Italië
- marshmallows geroosterd
- de vlag van Italië gekleurd (die van Griekenland wordt een stuk moelijker om te maken, zoek naar eens op)
- verschillende torens van stenen gemaakte
- een picknick gehouden
- een nieuw vriendinnetje gemaakt (samen met Femke in het zwembad in Rome gespeeld)

Luna en Sacha missen hun vriendjes en vriendinnetjes soms en maken dan een mooie knutsel voor ze. Die knutsels reizen nog even met ons mee. Ook laat Sacha als hij straks weer thuis is graag zijn lego Ninjago sandbuggy zien die hij in Italië gekocht heeft van zijn eigen geld en ook zelf in elkaar heeft gezet.

Dikke knuffel en kus van ons allemaal!