Jullie zullen na zo'n lange stilte wel denken, "zijn ze van de aardbodem verdwenen?" Maar niks is minder waar. Ik had alleen een tijd geen zin/ tijd/ inspiratie voor dit laatste reisverslag. Nu ons laatste vrije weekend voor de deur staat wordt het dan toch tijd om dit epiloog op te pennen.

Tijdens de rit naar Zagreb veranderd het landschap langzaam van kleur. De gele brem maakt plaats voor paarse lavendel en overal langs de weg staan kraampjes waar je lavendelproducten en honing kan kopen.

Omdat Luna helemaal 'uitgedorst' is beginnen we onze stadswandeling met een drankje op het Ban Josip Jelacici plein. Daarna lopen we door naar het kortste kabelbaantje ter wereld, het ilica treintje, dat ons in 55 seconden van de Donji Grad (onderstad) naar de Gornji Grad (bovenstad) brengt. Daar bewonderen we de Sint Marcuskerk met zijn opvallende rood-blauw gekleurde dakpannen. Ons tweede terrasje van die dag heeft uitzicht op de Kamenita Vrata, de Stenen Poort. Een donkere doorgang naar Gornji Grad waar mensen naartoe komen om te bidden en kaarsen aan te steken. De geur van al die brandende kaarsen brengt me even terug naar de basiliek in Fátima (Portugal) waar op het grote plein voor de basiliek honderden kaarsen gebrand werden.

Al struinend door de stad zie ik een park aangegeven staan waar ik over heb gelezen. Daar ontdekken we een deur waar achter een heel gangenstelsel verscholen blijk te zitten, de tunnel Gric. Gebouwd als schuilkelder in de Tweede Wereldoorlog en begin jaren 90 her ontdekt doordat de goede akoestiek zich goed leent voor rave-party's.

Omdat we na Zagreb Kroatië verlaten spenderen we hier onze laatste Kuna's aan eten en speelgoed. De kinderen zijn voorlopig weer wat uurtjes zoet tijdens het rijden.

Zagreb ligt op zo'n 200 kilometer van het Balatonmeer in Hongarije, onze volgende stop. Het grootste meer van Midden-Europa blijkt niet zo kraak helder te zijn als dat wij de afgelopen maanden gewent zijn. Terwijl Freek vanaf de eerste rij uitkijkt op het meer, nemen wij een plons in het zwembad op de camping. s'Ochtends genieten we van het ontbijtbuffet dat inclusief is bij de standplaats. Wat een luxe om zo je dag te kunnen beginnen! We bezoeken vandaag het Festetis castle in Keszthely. Een prachtig kasteel met rijk gedecoreerde kamers. De entree is inclusief een tentoonstelling naar keuze. Wij gaan voor de miniatuurtreintjes tentoonstelling. De kinderen kijken hun ogen uit. In de middag plonzen we weer even in het zwembad waarna we op de fiets naar Badacsony rijden. We hebben de hoge bergen achter ons gelaten dus ik durf een ritje op mijn stalen ros nu wel aan. In Badacsony bezoeken we de kermis (3 attracties) waar we per ongeluk een fortuin aan de botsauto's uitgeven omdat we de Hongaarse Forint nog niet zo goed om kunnen rekenen naar Euro's.

De volgende dag bezoeken we het noordelijke gedeelte van het Balatonmeer. We rijden 3x het stadje Tihany door voordat we eindelijk een parkeerplaats vinden waar campers zijn toegestaan. Vervolgens blijken we niet met een pinpas of creditcard te kunnen betalen waarna ik het stadje inloop om muntgeld te gaan halen. Geert ontdekt ondertussen een "fietscafeetje" bij de parkeerplaats. Het concept van deze eenmanszaak is even simpel als briljant. In zijn voortuin staat naast een picknicktafel met parasol een verzameling fietsen (koop & huur) onder de overkapping is een werkplaats gecreëerd en 2 w.c.'s voor de klanten en achter zijn voordeur zit de bar. We bestellen een drankje en krijgen er spontaan een bonnetje bij om achter de voorruit te leggen waardoor we een hele dag vrij mogen parkeren. We zijn het parkeerleed door de ontdekking van dit bijzonder kneuterige plekje al bijna vergeten. Na ons bakje koffie lopen we het stadje Tihany in. Ze staan aan de vooravond van het 'lavendel festival' en overal om ons heen is lavender te zien en te ruiken. De winkeltjes bieden allerlei lavendel souvenirs aan en de lila/paarse kleur komt overal terug. Het geeft een gezellig straatbeeld. In de middag komen we aan op de camping in Balatonfüred. Geert trekt wat baantjes in het erg koude zwembad en de kinderen vermaken zich met het speelgoed dat we in Zagreb hebben gekocht.

We sluiten regio Balatonmeer af met een bezoek aan de Lóczy Cave. Het blijkt een kleine, weinig indrukwekkende grot te zijn. Niet echt om over naar huis te schrijven. Maar daardoor hadden we meer dan genoeg tijd om door te rijden naar Budapest.

Ik had op de Park4night app een parkeerplaats gevonden op fietsafstand van de stad en recht aan de Donau en een park. Toen we daar aankwamen bleek er ook nog een leuke speeltuin te zijn en in de jachthaven aan de parkeerplaats lag een boot met op het dek een zwembad waar we tegen betaling konden gaan zwemmen. Een ideale locatie dus om van hieruit Budapest te gaan bezoeken. Die middag ondernamen we een eerste poging om op de fiets in Budapest te geraken. Het fietspad dat omschreven stond in de app hebben we die middag echter niet gevonden, wel een drukke 3-baans weg waar ik me niet bepaald comfy bij voelde om die met kind achterop te trotseren. Onverrichter zaken terug naar Freek gegaan en de middag in het zwembad op de boot doorgebracht.

Als de avond valt komt het park pas echt tot leven. Fanatieke bootcamp groepjes, locals die elkaar opzoeken bij een van de vele bankjes bij het water, oude van dagen die na de hitte van de dag een wandeling maken in de schemering. Dit alles wordt omlijst door een warm gele gloed afkomstig van de lantaarns die aan de Donau staan. Aan de overkant van de oever zien we in duizenden lichtjes de stad liggen. Eens in de zoveel tijd komt er een (cruise)schip voorbij varen, de lichtjes weerkaatsen in het water en vormen een varend kunstwerk. Wat een prachtig plekje om gratis de nacht door te mogen brengen.

Onze tweede poging om Budapest per fietspad te bereiken is een stuk succesvoller. En ook in de stad zelf kunnen we gemakkelijk van de ene bezienswaardigheid naar de andere bezienswaardigheid fietsen. Dat is maar goed ook want er is veel moois te bewonderen. Via het parlementsgebouw fietsen we naar een klein kabelbaantje dat ons omhoog brengt naar het Burchtpaleis van waaruit we een mooi uitzicht hebben over de Donau en Pest. De prachtige Matthiaskerk en het Vissersbastion maken weinig indruk op Luna en Sacha. Wel de roofvogel die iemand op het plein daar vasthield. De Kettingbrug is in restauratie waardoor we via een van de andere bruggen terug naar Pest fietsen. Bij het schoenenmonument vertellen we dat een heel stoute meneer heel veel mensen van alles heeft afgenomen, zelfs hun schoenen. En dat deze schoenen hier nu aan de waterkant staan om die mensen te herdenken. Een Wereldoorlog is voor een 4 en 6-jarige te groot om te bevatten maar ze vinden de schoenen er wel leuk uitzien. Terwijl we een ijsje aan het eten zijn met uitzicht op de Sint Stefanusbasiliek vraagt Luna of we die kerk ook van binnen mogen bekijken. Hé, wat? Vraagt ze nu uit zichzelf om een kerk te bezichtigen? Dan grijpen we die kans uiteraard aan. We moesten wel opschieten want 10 minuten na ons bezoek vond er een trouwerij plaats. We sluiten de dag af op onze mooie parkeerplek aan het water. De avond valt en het schouwspel dat zich de avond te voren heeft afgespeeld herhaalt zich.

We merken dat de kinderen inmiddels 'verzadigd' zijn. De vele ritten, zwembaden, dagtrips maken dat ze 's avonds vaak erg moe zijn en overdag is de tolerantie naar elkaar soms ver te zoeken. Ook Geert en ik beginnen meer aan thuis te denken en hebben het idee iets eerder naar huis te gaan om zo de overgang van reizen naar werken geleidelijker te kunnen maken. In een paar etappes zullen we dus huiswaarts gaan. Eerste bestemming: Lipot (Hongarije). De 'thermal camping' ligt (uiteraard) aan een termaalbad met grooooot waterpark. We blijven hier 2 nachten om volop te kunnen genieten van de verschillende zwembaden, glijbanen en de sauna.

Via Oostenrijk rijden we vervolgens naar Deggendorf (Duitsland). Onderweg wordt de laatste vlag geknutseld voor aan het raamkoord. We verlaten definitief de ruige berglandschappen en komen in glooiendere gebieden terecht, grote delen zelfs plat, haast Nederlands plat. We overnachten op de parkeerplaats bij een zwembad waar we uiteraard even gaan zwemmen en onze avondmaaltijd, een salade opeten.

Onze laatste overnachtingsplek is een oude bekende van ons, het mooi gelegen Landal vakantiepark in Leiwen in het Moezeldal. De vorige keer dat we hier onverwachts belandde heeft Luna heerlijk gespeeld in de speelhal en het zwembad. Sacha zal toen net 1 jaar zijn geweest. Ook nu wordt de camping omarmd door de kinderen. Nog voordat Freek geïnstalleerd is hebben de kinderen de speeltuin gevonden. De volgende dag maken we volop gebruik van de faciliteiten op de camping: zwemmen, spelen en een laatste douchebeurt in het schone toiletgebouw.

Donderdag 23 juni, onze laatste reisdag breekt aan. Als we wegrijden van de camping hebben we een mooi uitzicht over het Moezeldal dat vol staat met fris groene wijnranken. De rivier vindt al kronkelend zijn weg door de groene vallei. Rijdend door dit landschap realiseer ik me dat er overal mooie plekjes te vinden zijn, ver van huis maar ook dichtbij. Begin middag rijden we Nederland binnen. Ik voel de opwinding van de kinderen groeien. Er zijn hier overal Nederlandse auto's mama! Op het moment dat we van de snelweg af rijden Etten-Leur in zegt Sacha "ik krijg er haast traantjes van in mijn ogen". Wat heeft hij deze vertrouwde plek gemist.

Hoe vreemd is het om na maanden je eigen straat weer in te rijden. Dag in dag uit rijd je hier klakkeloos naartoe maar nu voelt het als een hele happening. Dit is niet zomaar een straat, hier wonen wij! Nog voordat Geert het contact uit heeft gezet staat de buurvrouw buiten om ons te begroeten. Wat fijn om zo onthaald te worden.

De kinderen her ontdekken het huis. Mama dat schilderij was voor de reis veel groter! Luna zoekt al snel haar kamer op en komt even later als prinses, opgemaakt en wel, naar beneden. Sacha haalt het speelhoekje over hoop, de lego, dino's, pistolen, auto's, alles moet even door zijn handen gaan.

Ikzelf moet erg wennen aan het harde geluid van de parketvloer. Iedere stap die wordt gezet dreunt even na in deze grote ruimte. We hebben heel makkelijk kunnen schakelen naar de beperkte omvang van Freek. Zal het schakelen naar een grote ruimte ook weer zo snel gaan? Het huis staat nog in "winterstand". De truien liggen nog in de kasten en in de voorraad vind ik een restje paaseieren. De komende dagen gebruik ik om het huis helemaal om te spitten, net zo lang tot de ruimte weer eigen voelt.

De kinderen zijn inmiddels al een week naar school geweest. Luna haalt de gemiste speelafspraken in rap tempo in, iedere dag is er iemand komen spelen of is zij ergens naartoe gegaan. Ook Sacha heeft al twee vriendjes over de vloer gehad. In de tijd dat zij op school zitten ben ik weinig productief geweest. Ja, heel het huis is onder handen genomen van beddengoed tot lampenkap is schoongemaakt. Het is kennelijk mijn manier van landen.

En nu breekt ons laatste vrije weekend aan. De drie maanden zijn enorm snel omgevlogen. Ik zie ons nog wegrijden van huis om na 5 minuten terug thuis te komen omdat de buren nog iets wouden afgeven. Waar blijft de tijd? Het fotoboek dat ik ga maken zal de herinneringen levendig houden en ook deze reisverslagen zullen daarbij helpend zijn. Wat hebben we enorm veel mooie plekjes gezien, wat hebben we enorm veel tijd met elkaar mogen doorbrengen. Het moet allemaal nog even bezinken.

Dank dat jullie via de verslagen met ons mee zijn gereisd. De reacties gaven altijd een gevoel van verbondenheid, we reisden met zijn viertjes maar genoten met een hele groep.